
bijna anderhalf jaar later
time flies
when you’re having een nieuw oor
Hoi, ik ben Sonja en ik heb een hoor-uitdaging. Ik neem je graag mee in mijn avontuur dat ‘een CI’ heet. Tot horens! 😉
Wie ben ik?
Sonja Lozeman
43 jaar
uit Hengelo
De feiten
Draag sinds 2005 hoortoestellen
en heb op 03-08-2023 een CI gekregen.
wow! bijna 1,5 jaar later!
Het is werkelijk onwerkelijk! Je knippert met je ogen en er is gewoon 1,5 jaar voorbij gevlogen. Niet normaal. En wat is er in die tijd veel gebeurd! Ik neem je graag mee in een kleine update in dit nieuwe blog. Hou je vast, want is weer een heel verhaal geworden. Veel leesplezier!
Afspraken
Afregelingen
%
Luisterscore
Tjonge, ik weet bijna niet waar ik moet beginnen! Het is alweer veel te lang geleden dat ik hier een blog heb geschreven over het wel en wee dat een CI krijgen heet. Meerdere malen hoor ik mezelf zeggen: “Het wordt wel weer eens tijd voor een nieuwe update, vriendin!” En dat is waarheid als een koe! Vandaag neem ik er de tijd voor om jullie bij te praten. Want het was me het jaar wel!
In augustus 2023 kreeg ik mijn Cochleair Implantaat. Een levensveranderende gebeurtenis. Ik ging opnieuw leren horen, kreeg weer heel veel geluiden terug die ik jaren niet had gehoord. (Daarover later meer) Maar dat was nog niet alles. In december van datzelfde jaar, midden in mijn revalidatieproces, kwam mijn droomhuis voorbij. Mensen die mij kennen weten dat ik al jaren op zoek was naar een goede vervanger van mijn fijne flat. Eentje met meer buitenruimte (lees tuin) en het liefst met een authentiek karakter én in het centrum van Hengelo. Ik ben gek op ‘oude meuk’ en val als een blok voor oude huizen. Maar nu kwam er een huis voorbij dat aan ál mijn wensen voldeed. Oud (1904 om precies te zijn), in het centrum (mijn oude buurtje waar ik 20 jaar geleden ook al eens woonde), met een tuin, een ‘boven’, een houtkachel, open keuken, bijna helemaal gerenoveerd, ruimte voor een kantoor aan huis, alles! Ik dacht dat ik niet goed werd, want wát een beroerde timing!
Lang verhaal kort… hier geldt ook weer: “Vaak bu’j te bang!” en No Guts, No Glory! Dus ik dacht als ik nu deze woning voorbij laat gaan zit ik nog 14 jaar in mijn appartement. Actie! Dus ik heb een bezichtiging geboekt, financieel advies ingewonnen, huis bezichtigd en voordat ik het wist had ik een nieuw huis gekocht!

Luistervuurdoop
Nu zou je kunnen denken; “Ok, leuk voor je. Maar wat heeft dat met je CI te maken?” Nou, eigenlijk alles! Omdat ik natuurlijk de laatste jaren steeds minder kon horen ging ik telefoneren ook steeds vaker uit de weg. Maar als je ooit een huis hebt gekocht én verkocht, weet je hoeveel er geregeld moet worden. En hoe snel je moet schakelen. Voordat ik tijd had om erover na te denken was ik aan het bellen met mijn financieel adviseur (Yves, bedankt voor je geduld ;)), met de makelaar, met verhuisbedrijven, Energielabelmensen, fotograaf, woningstylist, noem maar op! Niet normaal!
Ik vertelde de mensen die ik vaker moest gaan spreken over mijn ’telefoon-antipathie’ en dat ik niet altijd in staat ben om te bellen (want dat lukt gewoon niet altijd; lichamelijk/geestelijk niet maar ook praktisch gezien in vele situaties niet) en dat ik afspraken en belangrijke dingen graag nog even per mail of WhatsApp nagestuurd krijg. ‘No problem’ zeiden ze eigenlijk allemaal! Nu is het echt niet zo dat ik opeens probleemloos kon communiceren, maar ik deed het gewoon! En het lukte! Ik was zo trots op mezelf.
Bellen in stereo via Bluetooth
De techniek staat voor niks tegenwoordig en dat betekent in dit geval dat ik met behulp van een hoortoestel op links en mijn CI op rechts, in stereo kan bellen. Mijn telefoon wordt rechtstreeks gestreamd naar mijn toestellen en dat is echt top. En ook als je gewoon goed hoort weet je dat het ene telefoongesprek het andere niet is. Soms is de verbinding slecht of de ander aan de andere kant van de lijn om een andere reden slecht te verstaan. Dat blijven lastige dingen. Maar hoe dan ook, mijn bel-angst zal misschien niet helemaal verdwijnen maar ik telefoneer weer! En zelfs met wildvreemden! Helemaal blij.
Hoe gaat het met horen
Nu ben je waarschijnlijk heel benieuwd naar hoe het inmiddels met de Chipmunks gaat en hoe het met het horen inmiddels gesteld is. Laten we beginnen met het feit dat het echt een wereld van verschil is in vergelijking met voordat ik mijn CI had! En dat in alle opzichten. Ik hoor intussen zóveel meer en zóveel geluiden die ik jaren niet meer heb gehoord. Het is fantastisch!
Toch blijven er altijd lastige luistersituaties bestaan. Aan de ene kant is lange tijd aandachtig luisteren en een gesprek voeren nog altijd een bezigheid die veel energie vraagt. Maar dit is ook al zo ongelofelijk verbeterd t.o.v. voor de operatie.
Ik merk nog steeds dat er situaties zijn waarvan ik denk “Hé… dit had ik voorheen 100% niet kunnen verstaan.” Of “Wauw, ik versta hem/haar zonder dat ik het gezicht erbij heb.” En dan heb je nog de geluidjes die soms echt op mijn lachspieren werken. Ik zal een klein lijstje maken van geluiden waarvan ik bijna zeker weet dat je er vrijwel nooit bewust bij stilstaat, maar waarvan ik echt een grote glimlach op mijn gezicht kreeg toen ik ze weer kon horen. Komtie:
Lachwekkende geluiden:
- De broekspijpen van je spijkerbroek die langs elkaar gaan
- Je blote voeten over de laminaatvloer
- Het snijden van een knoflookteentje met een scherp mes (ja, dat maakt geluid. Gotta love knoflook 😉 )
- Mijn ingewanden. Damn! Die lui hebben soms echt feest daarbinnen!
- Je wenkbrauwen in fatsoen borstelen met een klein borsteltje (Hoe dan?!)
- Het water dat door de afvoerpijp van de gootsteen verdwijnt
- Tikken van de buizen van de verwarming
- Eitjes die staan te koken in de pan (gebubbel en getik)
- Auto’s die voorbij rijden in de straat terwijl ik binnen zit
- De versnellingsbak in de auto tijdens het schakelen (BokBok.)
- Een winterjas (wat een kabaal!)
- De kat van de oude bewoners bij de achterdeur (miauw)
- Het openen van een blikje drinken (ik schrik me kapot!)
- De ingebouwde afzuiger in mijn kookplaat die (nog) aanstaat
- De luchtcirculatie op kantoor (Bzzzzzzz)
- Mijn eigen ademhaling (nog steeds)
- De nieuwe buren die aan het verbouwen zijn (komen ze nu bij mij door de muur heen ofzo?!)
- Random geklop en getik (soms denk ik dat ik krankzinnig word!)
- En zo kan ik eindeloos doorgaan…
Slapen met geluid
Wat ook wel echt een leuke bijkomstigheid is van een CI dragen is dat je ‘m eventueel ’s nachts op kunt houden. Met hoortoestellen is dat geen doen, want dat begint keihard te piepen en te doen als je erop ligt en oorstukje begint op den duur pijn te doen. Geen pretje! Maar met een CI heb je ten eerste niks meer in je oor, alleen achter je oor. Daarnaast komt er geen geluid uit dat kan gaan rondzingen en dus gaan piepen. Het heeft immers niks meer met geluid versterken te maken maar geluid gaat rechtstreeks naar je gehoorzenuw. Daarom kun je dus, met een beetje handigheid, je CI ’s nachts op laten. Dat doe ik normaalgesproken niet. Ik slaap graag in totale stilte. 😉 Oren uit en slapen maar! Maar zodra mijn twee neefjes komen logeren is het verrekte handig! Want die schurken komen er ’s nachts nog wel eens uit… Moeten plassen. Dorst. “Kan niet meer slapen.” Je kent het wel!
Voorheen moest ik dan eerst mijn hoortoestellen in doen om met ze te praten in de nacht. Maar tegenwoordig maak ik een staartje op mijn hoofd en knutsel ik daar het toestel van mijn CI in, zodat het omhoog blijft zitten. De magneet blijft dan op zijn plek, de microfoon zit in het toestel boven op mijn hoofd, dus ik heb geen last van gekraak van het kussen. Fantastische uitvinding! Ik zeg nu dus ook geregeld midden in de nacht een keer: “Jongens, waarom hoor ik jullie nog?! Slapen!” Hahaha I Love it!!

Mooie momenten met nieuw geluid
,,Een ander mooi moment van afgelopen jaar is toch echt wel Tweede Kerstdag. Voorheen gaf ik eerlijk gezegd niet zo heel veel om Kerst. Het was voor mij vaak een hele beproeving om met veel mensen bij elkaar te zijn, veel geluid en gedoe en dan de hele dag proberen een gesprek te blijven volgen terwijl je aan het eten en drinken bent. Geen fijne combi voor mij. Maar afgelopen jaar was op alle vlakken anders. Ik woonde niet meer op mijn appartementje en nu dus in een heus huis, met ruimte én een grote eettafel met plek voor acht personen! En natuurlijk een nieuw oor. Dus dit jaar was voor mij een memorabel moment. Ik nodigde mijn familie uit voor Tweede Kerstdag in mijn nieuwe huis en het was werkelijk genieten! Ik had voor het eerst een échte kerstboom, vol met hysterische, gekleurde en tweedehands kerstballen. Helemaal mij! De houtkachel lekker aangestoken. Lekker eten en drinken in huis. Soep gemaakt. Al mijn lieve schatteboutjes kwamen bij mij en het was één groot feest. We deden spelletjes, lekkere hapjes en drankjes erbij, we maakten plaatpizza’s, het kon niet op! En aan het einde van de dag plofte ik moe maar voldaan, voor pampus op de bank. Heerlijk!

Extra tools
Naast het feit dat ik met mijn supersonische hoortoestel en dito CI in stereo kan streamen, bestaan er ook nog extra hulpmiddelen om in moeilijke luistersituaties extra comfort te geven.
We noemen dit Solo-apparatuur en het is in feite een microfoontje dat de stemmen van je gesprekspartners filtert en rechtstreeks naar je hoortoestel en CI stuurt. Sinds enkele weken ben ik ook de trotse bezitter van zo’n apparaatje. Ik heb ‘m al met veel plezier in verschillende situaties uitgeprobeerd en ben echt mega enthousiast!
Neem bijvoorbeeld uit eten gaan, of een drankje doen, met meerdere mensen tegelijk. Ik doe het veel en graag, maar het kost me altijd vrij veel energie. Zodra ik een op een met iemand uit eten ga kan ik mijn CI zo instellen dat de focus op die ene persoon ligt. Maar zodra je met z’n vieren om tafel zit wordt het een soort van pingpongen om gericht te blijven op de persoon die spreekt. En je weet, een groepsgesprek gaat alle kanten op. Letterlijk en figuurlijk. Nu kan ik mijn apparaatje (het heet een Roger ON) op tafel leggen en hij pikt automatisch de stemmen op. Ik hoor ze vervolgens rechtstreeks op mijn toestellen en het achtergrondgeluid raakt wat meer naar de achtergrond. Een ding waar ik aan moest wennen is dat hij dus ook mijn eigen stem oppikt. Haha! Ik hoor mezelf dus ook versterkt maar dat went vrij snel.

De klimhal a.k.a. klankkast
Een ander voorbeeld is de klimhal. Een keer in de week ga ik een avond indoor klimmen in Enschede en als je wel eens in een klimhal bent geweest weet je een beetje wat voor een klankkast dat is. En dan heb ik het nog niet eens over de afstand die je moet overbruggen als je bovenaan bent en degene die je zekert staat beneden. Keihard schreeuwen dus en heel veel geluid.
Nu kan ik mijn Roger ON om de nek hangen van degene waarmee ik aan het klimmen ben (Kim in dit geval) en fungeert het apparaatje als een richtmicrofoon. Ik kan nu zonder dat zij helemaal naar boven moet schreeuwen, zonder al te veel moeite de instructies horen die ze mij vanaf beneden toefluistert. “Linker voet eentje omhoog! Je bent er bijna!” Dat soort dingen. 😉 Ideaal!!

Zwemmen met geluid
Nog een voorbeeld van een grote overwinning van het afgelopen jaar is dat ik sinds jaren en jaren eindelijk weer heb kunnen zwemmen met geluid! Afgelopen zomer ging ik lekker een week kamperen op een heel chill park mét zwembad en natuurwater. Voorheen was dat allemaal leuk en wel, ik vermaakte me opperbest, maar zwemmen was altijd een beetje een dingetje. Ik kan immers niet gaan zwemmen met mijn hoortoestellen in. Dus naast dat het altijd een heel gedoe is (hoortoestellen uit, geen geluid, zwemmen, niks verstaan, moeilijk moeilijk, alles droogmaken, hoortoestellen in, let op vocht, enz. enz. ) beleefde ik niet echt plezier aan het zwembad. Want op de momenten dat ik wel hoorde werd ik ondergedompeld in een kakofonie van schreeuwende kinderen, holle ruimtes en heel veel andere ellende. 😉
Dit jaar was het anders. Ik kreeg vanuit Nijmegen een speciaal kastje mee, genaamd AquaCase, waarmee je dus kunt zwemmen mét CI. Het is een klein vierkant, waterdicht bakje waar je je processor in doet en met behulp van speciale kabels, waterdichte spoel en een clip, kun je dus het water in zonder bang te zijn dat je CI nat wordt. Ik keek er enorm naar uit om dit te gaan uitproberen en ik kan je verzekeren dat het echt een succes was!
Afgezien van het feit dat het wel wat omslachtig is is het echt een grote meerwaarde voor pret bij temperaturen van 30+ graden. Je moet wel vooraf je CI ombouwen zodat het in het bakje kan, de spoel verwisselen, en tijdens het zwemmen opletten dat je de hele boel niet onderweg kwijtraakt. Maar het is het allemaal waard! Ik heb weer gezwommen en zelfs gesupt! Wie had dat gedacht. 😉 Ik niet!
Dus nu kun je alles weer normaal horen?
Ik kan me voorstellen dat je misschien denkt dat het nu klaar is. Varkentje gewassen en je kunt alles weer gewoon horen. Maar niets in minder waar… Een CI is en blijft een hoorhulpmiddel. Los van het feit dat het horen met een CI echt totaal anders is dan gewoon, blijven er luistersituaties bestaan die extra aanpassingen vragen. Blijft het lastig verstaan in situaties met veel mensen of veel geluid. Zijn er nog altijd momenten waarop ik meermaals “Wat zeg je?” moet zeggen omdat ik het niet heb verstaan, de clou heb gemist dus geen idee heb waar je het over hebt, of wanneer iemand de andere kant op praat. Of op momenten dat ik vermoeid ben bijvoorbeeld, en spraakverstaan me extra moeite kost. En… hard is niet altijd beter. Met andere woorden, zodra iemand te hard praat of er is teveel lawaai, kan ik er alsnog geen chocola van maken. Iets gehoord hebben is iets totaal anders dan iets verstaan hebben.
Super blij met de uitkomst
Maar als je me zou vragen of ik het weer zou doen als ik wist wat ik nu weet? 100%! Voor mij was het niet de vraag óf ik een CI zou krijgen maar wanneer het moment was aangebroken. Bij een progressieve gehooraandoening is niks doen eigenlijk (in mijn geval) geen optie. Want dat zou betekenen dat ik op den duur helemaal niks meer zou horen. De nieuwe hoorsituatie is compleet anders dan wat ik gewend was. Geluiden klinken anders, stemmen klinken anders, muziek klinkt anders, maar toch is mijn brein er kennelijk toe in staat om zich aan te passen aan dit nieuwe horen. Ik heb zoveel geluiden weer terug gekregen die ik al jarenlang kwijt was en dat was het risico en het proces helemaal waard.
Tot slot een kleine opsomming van dingen die ik afgelopen jaar (weer) heb gedaan en waar ik ongelofelijk blij en trots op ben
- Festivals bezoeken (Paaspop, Dauwpop, Zwarte Cross, BAM! Festival, heel de shabam!)
- Uit eten gaan met meerdere mensen in een druk restaurant
- Veel mensen tegelijk in mijn huis uitnodigen
- Telefoneren (met vreemden is extra punten)
- Random praatjes maken op straat en in winkels etc.
- Muziekspelletjes spelen (Hitster) en zelfs presteren om te winnen (bring back de music-memories!)
- ‘S nachts mijn neefje Mika tegen Kick horen fluisteren; “Kick, ik moet plassen…” en ze dan samen naar de wc horen sluipen (Ooow mijn hart…. 🩷 )
- Bijna moeten huilen bij een solo van Kim tijdens een uitvoering van haar Gospelkoor (🩷)
- Gevatte opmerkingen (terug) maken (je wordt een beetje bang om de plank mis te slaan als je niet goed meer hoort, dus zei ik voorheen maar niks)
- Horen van je naasten dat ze echt verschil merken en minder hoeven te herhalen (love you 🩷).
- Gesprekken voeren tijdens het autorijden
- Bij klanten en leveranciers op bezoek gaan en zelfs presentaties geven op locatie
- Zoveel mogelijk open zijn over mijn hooruitdaging en het proces dat ik ben doorgegaan (en nog ga). Blijft soms lastig maar ik doe mijn best zoveel mogelijk te delen.
- Zelfspot en gevoel voor humor terugvinden
- Muziek luisteren (terwijl ik dit typ staat de radio aan. Klinkt totaal anders, maar toch geniet ik er weer van!)
- Online een workshop volgen van iemand in Amerika (én digtaal én in een vreemde taal, dubbele overwinning)
- Mijn bedrijf én baan behouden en mijn bedrijf zelfs iets verder uitgebouwd
- Enzovoorts, enzovoorts…
Kortom: Nailed it!!
“De nieuwe hoorsituatie is compleet anders dan wat ik gewend was. Geluiden klinken anders, stemmen klinken anders, muziek klinkt anders, maar toch is mijn brein er kennelijk toe in staat om zich aan te passen aan dit nieuwe horen.”
NO GUTS, NO GLORY
Eigenlijk zou ik zonder moeite nog eindeloos verder kunnen kletsen over wat de afgelopen tijd allemaal is gebeurd, welke overwinningen ik heb behaald, ontelbare ‘Wtf is dat geluid?’-momenten, je proberen uit te leggen hoe het nu klinkt allemaal, maar dat is onmogelijk. Ik zou bijna willen zeggen, kom een bakje doen ‘en dan hemm we ’t er eem over’ op z’n Twents. 😉 Je bent welkom! Hopelijk heb je genoten van mijn verhaal en wie weet tik ik er weer eens een in de toekomst.
Tot die tijd wens ik iedereen een leven vol prachtig geluid, klein of groot, mooi of lelijk. Probeer eens bewust te luisteren en erbij stil te staan dat wat je allemaal hoort, en wat zo vanzelfsprekend lijkt, iets heel bijzonders wordt als je het niet meer hoort. Een dagelijks gesprek met degene die je lief hebt, het grappige gesprekje met een kind, de postbode of de kassiére achter de kassa. Een grapje uit het niets met een gevatte reactie. Allemaal momenten waar ik nu weer intens van kan genieten maar niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn.
Veel liefs en tot horens!
Sonja
VRAGEN? GRAAG!
Mijn doel met dit blog is om meer bekendheid te krijgen over slechthorendheid, en dan met name onder jonge mensen. En over het fenomeen Cochleaire implantaten. Ik wil het taboe doorbreken dat hoortoestellen en hoorproblemen alleen voor oude oma’s zijn of mensen die op een festival met de boxen hebben staan knuffelen. Want nee… Hoorproblemen zijn van alle leeftijden. Ze zijn onzichtbaar maar laten we het uit dat donkere hoekje halen. Dat is mijn doel. Ik zou het fijn vinden een reactie van je te horen en heb je een vraag? Laat het me weten. Hieronder… of een appje. Want hey, appen kan altijd!
Mag je zeker trots op zijn Sonja! Heb je weer mooi verwoord en ben nog steeds elke dag trots op jou! Groetjes Marloes
Dankjewel Marloes! En mede mogelijk gemaakt door jou!! 😀
Sonja, lieverd, het was ‘n waanzinnige tijd, het afgelopen anderhalf jaar. Maar met jouw doorzettingsvermogen en positieve energie heb je het allemaal super goed gedaan ! Ik hoop dat je nog heel lang kunt genieten van je nieuwe stek. Het wordt er alleen maar steeds mooier.
Ik ben mega trots op jou !! Dikke kus. Mama.
Dankjewel lieve mamsje! ❤️ Zonder jou was het niet gelukt!
He Sonja,
Wat leuk om dit allemaal zo te lezen, de manier waarop je schrijft zorgt ervoor dat ik helemaal meeleef. Fijn dat je meer kunt horen nu, en ben erg benieuwd naar je nieuwe huis!
Liefs
Dankjewel Roos! 🤗 Ik ben ook reuze benieuwd naar jullie nieuwe huis! 🤩
Supergaaf verhaal van je. Ik moet diep ademhalen nu, want heb het in 1 ademteug gelezen. Blij voor je!
Dankjewel Marc!! Ja de mand-versie is net niet helemaal gelukt… 🤓
Wat Fijn om te lezen dat er toch elke keer een oplossing gevonden wordt zodat je steeds meer weer de dingen kunt doen die je wilt doen. Wat een technische hoogstandjes.
Dat zijn het zeker! Heel erg blij mee. 🙂
Ik kreeg kippenvel bij het lezen van jouw blog en dat is echt knap werk want ik ben nu in Chiang Mai, Thailand waar het 30 gr is..
Zó herkenbaar jouw verhaal over hoormoeilijkheden en dankzij jou en jouw ervaring kijk ik echt uit naar het CI-traject.
Ik hoop dat ik er straks net zo over denk als jij. En haha… dat blikje drinken openen, ik had erbij willen zijn 😆.
Dank voor jouw verhaal en ik hoop dat dit niet de laatste was. xx
Ow wauw! Wat fijn om te lezen Debbie! Dankjewel voor dit mooie compliment. 🤗 Ik heb er alle vertrouwen in dat het voor jou ook zo goed gaat uitpakken straks. En je weet me te vinden voor back-up support of vraagbaak he? 😇 Keep me posted! Geniet ervan daar in Chiang Mai!! 🤩
Wat blij voor je, mooi verhaal, op naar nog heel veel mooie nieuwe geluiden.
Lief van jou Anita, dankjewel! ☺️
Ik heb je verhaal in één adem uitgelezen. Wat ontzettend knap dat je de stap hebt durven maken en zo fijn dat het gebracht heeft wat je hoopte. Wat zal het je zoveel meer zelfvertrouwen geven. Knap hoor Sonnetje, straks lekker genieten van de fluitende vogeltjes als je met een bakkie in je eigen tuintje zit!
Dankjewel Carola! Poeh… die vogels kunnen ook een kabaal maken! Hahaha. I love it! 😆
Lief nichie! Eindelijk de rust gevonden om jouw verhaal eens goed te lezen. Je zou een bestseller kunnen schrijven met al jouw gedachtes, woorden en ervaringen! Wat een reis Son, wat een avontuur. Zoveel groter de wereld om je heen is geworden is echt ongelofelijk om te lezen. Ontiegelijk blij voor jou!
Dikke knuffel!
Hahaha, dankjewel schatteboutje! 🥰 Ja het is me wat allemaal! Eén groot avontuur. Je moeder zei ook al dat ik maar eens een boek moest gaan schrijven. Nou, wie weet! 😆💕